........................

رُمان « زنستان »                                                    

 نویسنده: شارلوت پرکینز گیلمن ؛ مترجم: نوشین احمدی خراسانی ؛  ناشر : نشر توسعه، 1388.                                                         

در رُمان «زنستان»، سرزمینی را برای مخاطب ترسیم می کند که ساکنانش فقط زنان هستند و از حضور مردان هیچ اثری نیست. جالب است که در این سرزمین، بی حضور مردان، زنان نه تنها همه امور مملکت خود را به خوبی اداره می کنند بلکه حتی باردارهم می شوند و نسل آنان بدون هیچ مشکلی طی قرن‌ها تداوم می یابد.اما ورود سه مرد جوان و جستجوگر آمریکایی به این سرزمین، و حوادث غیره منتظره ای که برای آنان اتفاق می افتد سرانجام باعث می شود که یکی از این سه نفر پس از بازگشت از این سفر خطرناک، حقایق شگفت آور سرزمین زنان (زنستان) را برملا کند.

پ.ن.۱ : این روزها نگران هستم. نگران آینده......... چیزی که حالم را بد می کند. ترس از آینده که چه می شود ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

پ.ن.۲: بزرگداشت حضرت مولانا هم تمام شد ولی هنوز کلاس های مولاناشناسی شروع نشده!!!!! باز هم به رابطه‌ی مولانا و شمس می اندیشم. شمس که عاشق مولانا نبود. اما مولانا عاشقش بود و..... نمی دانم چرا این جوری است که تو یکی را دوست داری ولی او تو را دوست ندارد و تو این را به خوبی حس می کنی ..... مرده شور این دنیا را ببرد، واقعاً مزخرفه، دلم می خواهد، که هر چه زودتر از این زندان سرد و بی روح و مزخرف نجات پیدا کنم !!!!!!!!!