امروز را از یاد نمی‌برم. روز 10 دی ماه، در چنین روزی بود که صدیقه دولت آبادی، این بانوی فرهیخته به این جهان پای می گذارد و در خلوت و سکوت تنهایی خود و بی آن که بخواهد شناخته شود، تلاشی جانانه را برای احقاق حقوق هم جنسان اش آغاز می کند. ولی زمانه، نام و یاد او و زنانی همچون او را در نهایت، در حافظه‌ی خود ثبت کرده است. اینست حرف من در آغازی دگر بر سرنوشتی از گذشته...
دوستان عزیزم برای خواندن این نوشتار«امروز را از یاد نمی برم: آن زن متولد شد ....» به سایت فیس بوک مدرسه‌ی فمینیست مراجعه کنید .
.
.
.
اما به راستی :
آیا به راستی زندگی زن ایرانی ماهیتاً تغییر یافته است ؟
نوجوان که بودم همیشه شعرهای فروغ غمی در عمق دلم می آورد که لذت بخش بود.و حرفهای تو همان حس را در من زنده می کند.بیشتر بنویس که می خوانم.
ما که این لینک را ندیدیم کلن!!!!!!!
بنویس.....همیشه بنویس..........
دروووووووووووووود
خوبی خانم؟
از بس دیر به دیر میای اینجا دیگه کمتر سر میزنم.